want, need, wear, read
Met de verjaardag van onze oudste op komst, en zeker met Sinterklaas en Kerst in aantocht, is het goed om eens na te denken over cadeaus. Toen Teun één werd hebben we nauwelijks nagedacht over een cadeau, Teun snapte er toch niets van en het inpakpapier was nog interessanter dan het cadeau. Nu heeft Teun het er al weken over dat hij 5 wordt (hij wordt eigenlijk 3) en dan naar de basisschool mag (nog even niet dus). Goed, hij haalt de cijfers nog wat door elkaar, maar hij heeft zeker een duidelijk besef van jarig zijn en wat dat inhoudt. En hoewel hij zelf nog geen verlanglijstje heeft, weten wij natuurlijk wel waar hij gelukkig van zou worden. De verleiding is soms groot om maar helemaal los te gaan, hem Duplo te geven, en een serie nieuwe autootjes. En als je dan toch aan het kijken bent, kom je nog meer leuke dingen tegen, zoals deze garage of deze: Teun’s eigen laptop (vindt hij fantastisch, zeker weten).
Maar dan ineens weer herinner ik me een moment op zijn 2e verjaardag: het was tegen het eind van de dag, en hij had net een aantal cadeaus uitgepakt. Mijn oma wilde hem nog iets geven, maar Teun wilde het gewoon niet hebben. Hij had geen interesse, wilde het niet uitpakken, het was gewoon te veel. Dus ja, natuurlijk, aan de ene kant wil ik hem alles geven, maar is dat wel gezond? Hoe zorg je ervoor dat je jezelf onder controle houdt, maar ook dat je je kind aanleert dat hij niet álles kan krijgen, of dat hij keuzes leert maken bijvoorbeeld.
Ik lees regelmatig andere blogs, veel van Amerikaanse moeders ook, en zo heb ik al een paar keer gelezen over een manier van cadeaus geven die jezelf bij de les houdt maar je kind(eren) ook. Dat idee is something to want, something to need, something to wear and something to read. Het spreekt voor zich eigenlijk. Je geeft je kind 4 cadeaus (nog redelijk veel, toch?) volgens dat principe. In het voorbeeld van Teun zou dat kunnen zijn: een auto, regenlaarzen, een pyjama, dit gave boek. De bedoeling is precies ook dat wat wij voor ogen hebben: onszelf een beetje onder controle houden en het kind een (hopelijk) gezond beeld op cadeaus te bieden.
Wij gaan het idee in elk geval adopteren, omdat het een fijne richtlijn biedt, maar ook omdat Teun (op den duur, natuurlijk) kan leren dat niet alles vanzelf komt. En simpelweg omdat hij toch regenlaarzen nodig had. En boeken kun je nooit teveel hebben. Hopelijk maakt het Teun er een beetje van bewust dat we niet zomaar alles kopen. (Dit is één van Teun’s meestgebruikte zinnetjes, als de sinaasappelsap op is bijvoorbeeld: “Dan moeten we nieuwe kopen!”)
Wat vind jij? Is het een goed idee, of enorm overdreven? Laat het me weten in de comments, ik ben benieuwd!
NB Dit artikel bevat affiliate links.
// 
Ik had er nog niet eerder van gehoord, maar ik vind het eigenlijk wel heel goed klinken! Soms zie je van die overdreven kinderfeestjes waarbij kinderen overladen worden met dure en absurde cadeaus ( een mini-hummer om in te rijden bijv. ).
Ik denk dat het voor het kind ook overzichtelijk is zo… Wat je zegt… Er valt best iets te willen wat je ook mag krijgen, maar er zijn ook leuke dingen die nodig zijn en leuke dingen die leerzaam zijn.
Puik! Ik ga ‘m ook toepassen!
Fijn, hè? Ik vind het ook gauw zo overdreven, hij is nog zo jong en hij speelt net zo leuk met z’n V-tech gitaar als met de autootjes van de kringloop.
Persoonlijk vind ik 4 cadeaus trouwens ook vrij veel, het is nogal overweldigend voor een kind. Misschien gaan we het wel in delen geven, of samen inpakken bijvoorbeeld. Ik laat je weten hoe het is gegaan (duurt nog een paar weken)!
Ik hoop dat jullie er ook wat aan hebben!
Goed idee, maar hoe hou je opa’s en oma’s onder controle?
Tja, kijk, daar gaan we al. ;)
Precies om die reden dus proberen wij als ouders onszelf een beetje in te houden! Maar op zich moet dit concept ook werken voor opa’s en oma’s, toch?
Kun je niet met de opa’s en oma’s en naaste familie afspreken om 1 onderdeel uit die serie van 4 te geven? Dat lijkt mij althans heel handig. Mijn ouders hebben nl niet veel te besteden, maar dat lijkt me dan bijv. voor hun erg leuk en fijn om het ‘read’ gedeelte in te vullen. Een gouden boekje, prentenboek of in ons geval misschien zo’n badboekje/kinderwagenboekje.
Als ouders kun je dan aan de ‘want’ doen, de andere opa en oma de ‘need’ of ‘wear’ en een tante of oom het overige cadeautje. En dan verspreid op de dag of over het weekend geven?
Ja, dat vind ik echt een superidee. Een goede manier om iedereen een beetje in bedwang te houden (hier hebben de opa’s en oma’s nog wel eens de neiging een beetje los te gaan ;)
Tegelijkertijd moet ik ook zeggen dat ik de opa’s en oma’s de lol van het geven niet wil ontnemen. Misschien als de kinderen ouder zijn of als ik het idee zou krijgen dat ze gaan manipuleren om bepaalde dingen te krijgen, maar dat is echt nog niet aan de orde.