mamamaandag: over zeuren en leren niet te zeuren

Hoe je leven er ook uit ziet, met baan, zonder baan, als thuiswerkmama of freelancer: een leven met kinderen is altijd druk. En hoewel ik hoop dat het beter wordt over een paar jaar, als de kinderen iets ouder zijn en iets zelfstandiger, nu is het simpelweg zo dat de dagen meestal net iets te lang zijn. Vroeg of laat op de dag is mijn geduld een keertje op, en dan word ik een hele nare versie van mezelf. Zo’n ellendige zeur die wentelt in het zelfmedelijden. Ja, over jezelf mag je dat zeggen, toch?

Dan wil ik even lekker een kwartiertje zeuren over alles, en meestal doe ik dat dus ook. Als manlief thuis is, is hij de (on)gelukkige, en hij kent me gelukkig goed genoeg om daar doorheen te kunnen zien. Soms is manlief echter nog niet thuis en zit ik op dat moment toevallig net met een vriendin aan de wijn. Voordat je het weet heb je je al je ellende bij die vriendin uitgestort, en hoewel dat op zo’n moment altijd heel lekker is, voel ik me achteraf dan toch rot. Natuurlijk is het prima om je ervaringen te delen, maar soms weet je gewoon dat je een grens over gaat. En zo ellendig zijn mijn kinderen heus niet.

Het kan zo fijn zijn om je leven (de goede en slechte kanten) met iemand te delen, en ik zou echt niet weten wat ik zonder mijn vriendinnen moest. Maar waar ik het 10 jaar geleden volstrekt normaal vond om alle ins & outs van mijn relatie met mijn beste vriendinnen te delen, denk ik nu toch dat sommige dingen gewoon binnen je gezin moeten blijven. Waar die grens precies ligt, weet ik overigens nog niet precies.

Eigenlijk komt het allemaal hier op neer:  ik ben nog steeds aan het leren. En dat is een besef dat me af en toe nog steeds overvalt. Vroeger dacht ik altijd dat… later, als ik 30 zou zijn (wat toen echt heel oud leek), dat ik het allemaal op een rijtje zou hebben. Man, huis, kind, baan, een leven zonder onzekerheden, waarbij gewoon alles vanzelf ging. Tja… Nu lach ik om de naïviteit van die gedachte.

En dus begin ik gewoon elke ochtend weer opnieuw, en probeer ik mijzelf en mijn leven elke dag weer een stukje beter te maken.

Wat vind jij? Wel of niet alles delen met vriendinnen?