als de liefde over gaat
Echtscheidingen zijn een ding. Echt iedereen doet het. Je hoort er eigenlijk niet meer bij als je het niet doet.
Persoonlijk heb ik het nooit zo begrepen. Het kan natuurlijk wel, dat de koek op een gegeven moment op is. Maar wat me dan verbaast, is dat je de ene dag nog met elkaar in bed ligt en de volgende dag al bij een advocaat zit om te regelen dat je er zoveel mogelijk uitsleept. Liefde en haat liggen kennelijk zo dicht bij elkaar dat de man met wie je je leven hebt gedeeld, op een bepaald punt je grootste vijand kan worden.
Ik ken mensen die een dergelijke situatie hebben meegemaakt. Deze mensen zijn mij dierbaar, en dat maakt het een en ander wel eens wat ingewikkeld voor ons. Want wat gebeurt er met de vrienden en de familie op het moment dat mensen uit elkaar gaan? Wat doe je als je bijvoorbeeld met beide partijen wil blijven omgaan, maar ze elkaar allebei het licht in de ogen niet gunnen? Wat doe je als iemand jou dwingt te kiezen tussen de één en de ander? En het allerergste: wat doe je als jouw kinderen de dupe worden?
Dat een scheiding pijn doet, dat snap ik. Dat er vervelende consequenties kunnen zijn, die directe invloed hebben op de manier waarop jij je leven leidt, dat snap ik ook. Maar als alles gezegd en gedaan is, en je weet dat je de zaken niet meer kunt veranderen, waarom zou je je dan nog druk maken om de ex? Waarom zou je dan nog je goede humeur laten verpesten door iemand die geen plek meer heeft in jouw leven? Dit lijkt mij een overbodige verkwisting van energie, en ik snap het niet.
Uiteindelijk blijft het echter je eigen keuze. Wie ben ik tenslotte om commentaar te geven op de manier waarop jij je leven leidt? Het is niet mijn zaak.
Dat verandert alleen wel als mijn kinderen er ongewild bij betrokken raken. Zij hebben geen keuze, geen weerwoord. Mijn kinderen zijn wél mijn zaak, en ik wil niet dat zij de dupe worden van een conflict tussen volwassenen. Ik snap niet, en ik wil niet, dat kinderen de dupe worden van iets waar zij niets mee te maken hebben.
Ik wil niet dat mijn kinderen er last van hebben, maar ik kan het niet voorkomen.
Wie heeft hier ervaring mee? I’m at a loss…
// 
Er komen in elke huwelijk moeilijke situaties voor. Soms blijven ouders voor de kinderen bij elkaar. Dat kan ook funest zijn. Wij hebben een erg moeilijke situatie gehad, ooit. Het was nog nooit zo koud in ons huwelijk als toen. We hebben gekozen voor therapie. Daar ben ik achteraf zo blij om. Nu beleven we een gouden tijd. Misschien moeten we accepteren dat er magere en vette jaren zijn. En ook dat liefde een werkwoord is. Het komt je allemaal niet aanwaaien.
Zo is het precies Arlinde. Liefde is een werkwoord. Dat is volgens mij iets dat veel mensen niet beseffen. Maar als je kinderen hebt en je gaat toch uit elkaar, ook dan ben je nog verplicht (in mijn ogen in elk geval) om het samen werkbaar te houden. Voor die kinderen. Het is treurig als dat niet meer lukt. Ik ben blij dat jullie erdoorheen zijn gekomen en daar nu de vruchten van kunnen plukken. Geniet!