niet slapen: update

niet slapen: update

Twee weken geleden schreef ik over mijn kind en hoe hij niet wil slapen. Het gebrek aan rust en aan tijd voor mezelf zorgt er dus onder andere voor dat er ook geen tijd over is om bijvoorbeeld voor mijn blog te schrijven, hoe graag ik dat ook wil.

Inmiddels zijn we de fase voorbij waarin we nog een poging doen om hem zelf te laten slapen, of waarin hij ons ’s nachts wakker huilt. In plaats daarvan gaat hij ’s avonds met ons mee naar bed, en slaapt hij dus gewoon tussen ons in. Is dat wenselijk? Nee. Op de lange termijn zeker niet. Het is echter nu wel de manier waarop iedereen het minste stress ervaart.

Soms (of eigenlijk heel regelmatig) moet je als ouder erkennen dat dingen niet gaan zoals je wilt. Dan kun je vechten en strijden en jezelf helemaal gek maken, en dat hebben wij ook gedaan, maar uiteindelijk is dat dan dus wat er van je overblijft: een moegestreden, gek geworden ouder. En dan kun je kiezen: vasthouden aan je eigen ideeën tot je er bij neervalt en je midden in de nacht huilend tegen je kind aan het schreeuwen bent dat het moet gaan slapen, of je kiest die andere weg: je accepteert wat is en je geeft je eigen verwachtingen op, om samen opnieuw te gaan ontdekken wat wel mogelijk is.

En daar zijn wij dus nu.

Iemand nog de gouden tip? Ik hoor het graag…

Dit vind je misschien ook leuk...

4 reacties

  1. Mama's Jungle schreef:

    tip: ja, gewoon zo doen hoor als je gevoel dat zegt. Laatst schrok peutergirl (2) wakker. Nachtmerrie i think. Ze huilde “grotebedddgrotebedd”. Manlief: laat maar eventjes huilen. moederlief: neemt kind gewoon in bed. ;-)

    • mamamanager schreef:

      Haha, ja, dat heb je ook nog inderdaad…dat je het er samen niet over eens bent… Gelukkig waren wij het er allebei over eens dat onze slaap heel veel waard is ;)

  2. Annelies schreef:

    Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan! Jezelf gek laten maken is natuurlijk geen optie, daar heeft niemand iets aan. Goed dat je voor het grote geheel kiest, daar is lef en inzicht voor nodig. Respect!

    • mamamanager schreef:

      Dankjewel Annelies! Het voelt eigenlijk meer een beetje als opgeven…maar hopelijk wordt inderdaad uiteindelijk het hele gezin hier beter van :)

Geef een reactie