je hebt van die momenten

Je hebt van die momenten, dan loopt alles op rolletjes. Je hebt de touwtjes strak in handen en alles onder controle. En daarna komen dan steevast weer van die periodes dat het gewoon allemaal niet wil. In alle kamers van het huis ligt was op je te wachten, je hebt een wasmand vol met ongevouwen en inmiddels gekreukte was (wie niet wil strijken, moet snel opvouwen, is mijn devies), de stapels onverwerkte administratie zijn zo onoverzichtelijk geworden dat je ze het liefst in z’n geheel in de papierbak gooit en terwijl je overburen hun gevel aan het poetsen zijn, ben jij allang blij als je het eten op tafel hebt.

Wat een teleurstelling bleek het, dat ik na de komst van mijn eerste kind niet meteen automatisch die moeder werd. Die moeder die het voor elkaar had. De haren gekamd en de nagels gelakt en het aanrecht blinkend. Ik zou willen zeggen dat het nooit mijn ambitie was om huisvrouw te zijn, maar ik ben nu eenmaal grootgebracht in een tijd dat voor meisjes de wereld open lag, en het ideaal van perfectie net om de hoek. Carrière en kinderen? Alles is mogelijk. Zeiden ze.

Dus daar zit ik, met het ideaal van de glanzende carrière en het blinkende aanrecht, maar zonder één van twee.

Je hebt van die momenten, dat je dat dan heel vervelend vindt.

Maar vandaag even niet.